حسگر
حسگر

سنسور دوربین چیست؟

سنسور دوربین یا همان حسگر تصویر، یک وسیله الکترونیکی است که اطلاعات نور را پس از عبور از میان دریچه لنز (که به روزنه یا اپرچر معروف است) جمع آوری می کند. این اطلاعات می تواند مواردی نظیر رنگ و شدت نور را در بر بگیرد. مدت زمان جذب نور توسط سنسور هم اهمیت زیادی دارد که از طریق سرعت شاتر تعیین می شود.

یکی دیگر از پارامترهای مهم سنسورهای دوربین، توانایی تقویت اطلاعات نور دریافتی در زمان انتقال به دنیای دیجیتال و ذخیره سازی به عنوان فایل است که با مقدار ISO تعریف می شود. البته این تقویت سیگنال همیشه به بهای افزایش نویز تصویر تمام می شود، در نتیجه بهتر است تا جای ممکن نور ورودی را افزایش دهیم.

 

 

دو نوع حسگر تصویر داریم :

1) حسگرهای) CMOS نیم رسانای اکسید فلزی مکمل(

2) حسگرهای CCD

به دلیل عملکرد بهتر و هزینه کمتر، تقریباً تمام دوربین های دیجیتال کنونی (از جمله دوربین های موبایل) به حسگرهای CMOS مجهز هستند.

حسگرهای CMOS را می توان بر اساس ابعاد فیزیکی (سطح دریافت کننده اطلاعات نور که بر حسب اینچ بیان می شود) و تعداد پیکسل های موجود در سطح (همان مگاپیکسل) دسته بندی نمود.

اهمیت مگاپیکسل‌ها

معمولا عکاسان هنگام خرید دوربین سؤالاتی از این دست که چه دوربینی از چه برندی خریداری کنند، برایشان مطرح می‌شود. مگاپیکسل هم به‌نوعی گریبان گیر عکاسان شده است اینکه نیکون مگاپیکسل بیشتری دارد یا کانن؟

ماکیاولی خیلی خلاصه بیان کرد؛ هدفی که شما در عکاسی دارید، باید نقشی اساسی در انتخاب دوربین و رزولوشن خروجی سنسور آن داشته باشد. در حقیقت مگاپیکسل باید یک تعادل مناسب بین کیفیت لنز، بازدهی تکنولوژی سنسور و اندازه‌ی سنسور عکس ایجاد کند و همگی بستگی به این دارد که می‌خواهید با آن عکس چه کنید. اگر می‌خواهید آن را کراپ کنید (برش بزنید) یا آن را خیلی بزرگ کرده و سپس چاپ کنید،‌ به رزولوشن بالایی نیاز دارید. اگر فقط می‌خواهید شارپنس آن‌ها را بالا ببرید یا باکیفیت و اندازه‌ی معمولی از آن‌ها چاپ کنید، رزولوشن اهمیت سابق را ندارد. درهرحال به‌طورقطع ارتباطی بین مگاپیکسل‌ها و اندازه‌ی سنسور تصاویر وجود دارد.

ساختار سنسور دوربین (Sensor Fundamentals)

سنسور های بکار رفته در دوربین های عکاسی عمدتا با استفاده از صفحات سیلیکون به عنوان ماده اصلی ساخته می شود.
هر سنسور به بخش های خیلی کوچکی تقسیم می شود که به هر واحد از آنها یک فوتوسایت (Photosite) می گویند. در واقع هر فوتوسایت معادل با یک پیکسل در تصویر است. البته بطور شایع از لفظ پیکسل به جای فوتوسایت نیز استفاده می شود. هر سنسور از چندین میلیون فوتوسایت تشکیل شده است.
هر فوتوسایت یک واحد حساس به نور است که فوتون های نوری را که به سطح آن برخورد می کند، جمع کرده و به امواج الکتریکی تبدیل می کند. هر چه نور بیشتری به یک فوتوسایت برخورد کند، شارژ الکتریکی خروجی از آن بیشتر خواهد بود. در پایان نوردهی، سیستم پردازشگر دوربین با توجه به سیگنال های دریافتی از فوتوسایت ها، مقدار نور دریافت شده و نحوه توزیع آن بر سطح سنسور را ارزیابی می کند.
فوتوسایت ها به خودی خود رنگ را تشخیص نمی دهند و سیگنال های الکتریکی دریافتی از آنها می تواند بر اساس شدت نور برخورد یافته به هر فوتوسایت، تصویری متشکل از پیکسل هایی با طیفی از سیاه تا سفید تولید نماید. برای ایجاد تصویر رنگی، بر روی سطح سنسور نوعی فیلتر رنگی میکروسکوپی قرار داده می شود که از سه رنگ آبی، سبز و قرمز (رنگهای اصلی) تشکیل شده است، بطوریکه بر روی هر یک از فوتوسایت ها یک فیلتر رنگی قرار می گیرد و فقط اجازه عبور نور با همان رنگ را می دهد. به این طریق هر فوتوسایت فقط اطلاعات یکی از رنگ ها دریافت می کند. با دریافت اطلاعات فوتوسایت های کل صفحه سنسور و پردازش اطلاعات آن امکان ثبت تصویر رنگی فراهم می شود.

شایعترین نحوه چیدمان فیلترهای رنگی بر روی خانه های فوتوسایت به این صورت است که فیلترهای سه رنگ اصلی (آبی B، سبز G و قرمزR) به صورت شطرنجی طوری بر روی فوتوسایت ها قرار گرفته اند که تعداد فیلترهای سبز دو برابر هر یک از قیلترهای قرمز یا آبی می باشد که به آن چیدمان بایر (Bayer array) گفته می شود.
دو برابر بودن فیلتر سبز نسبت به دو رنگ قرمز و آبی به این علت است که چشم انسان به رنگ سبز بیشتر از دو رنگ دیگر حساس است. بیشتر بودن رنگ سبز موجب می شود میزان نویز (Noise) تصویر کمتر شود و در نهایت تصویر دارای جزئیات بیشتری باشد.
در سنسور دوربین های دیجیتال، بر روی هر یک از فوتوسایت ها نوعی لنز میکروسکوپی قرار گرفته است که به آن میکرولنز (Microlens) می گویند. این میکرولنز ها باعث می شوند که نور بیشتری توسط هر فوتوسایت جمع آوری و در نتیجه سیگنال های قوی تری توسط آنها ایجاد گردد.

چرا اندازه‌ی سنسور‌ دوربین‌ها مهم است؟

یکی از مهم‌ترین مقوله‌های داشتن یک عکس خوب و باکیفیت در عکاسی، اندازه‌ی سنسور‌ دوربین‌ها  می باشد که تاثیر مستقیمی روی عکس ها دارد . سنسور یک دوربین میزان نوری که برای ثبت یک عکس لازم است را تشخیص داده و دریافت می‌کند.

به عبارت ساده تر، سنسور عکس‌ها همان نوار فیلمی است که احتمالاً پدرتان در دوران کودکی شما از آن‌ها برای ثبت یک فیلم یا عکس استفاده می‌کرده، سنسور‌ها از میلیون‌ها نقاط حساس نوری یا photosite تشکیل می‌شوند و تمام اطلاعاتی که توسط یک لنز دیده و دریافت می‌شود را ثبت می‌کند. پس به همین دلیل اگر دوربینی با سنسور بزرگ‌تر خریداری کنید، اطلاعات و جزئیات بیشتری ثبت می‌کنید و درنهایت عکسی که می‌گیرید باکیفیت‌تر است.

در مقایسه دو دوربین ، یکی کامپکت و دیگری DSLR  که هر دو میزان دقت (مگا پیکسل‌های) برابری دارند ولی سنسور یکی از آن‌ها از دیگری بزرگ‌تر است به این نتیجه می رسیم که مطمئناً عکس‌های دوربینی که سنسوری با ابعاد بزرگ‌تری دارد، از کیفیت بالاتری برخوردار است. این مورد به این خاطر است که ذرات دریافت کننده نور که امروزه از آن‌ها با نام پیکسل یاد می‌شود، در سنسور بزرگ‌تر، دارای ابعادی بزرگ‌تر می‌باشد.

اگر سنسور دوربین کامپکت از دیجیتالی کوچک‌تر باشد، پس photositeهای کمتری دارد و درنهایت کیفیت تصویری که ثبت می‌کند کمتر است. دوربین دیجیتالی چون سنسور بزرگ‌تری دارد، photosites بیشتری نیز دارد و دامنه‌ی پویایی بهتر و نویز کمتری در عکس‌ها ثبت می‌کنند و در محیط‌های کم‌نور با سنسور بزرگش می‌تواند از تمام منابع نوری در محیط استفاده کرده و بهترین تصویر را ارائه دهند. به‌این‌ترتیب کیفیت عکس‌های دوربین‌های دیجیتالی که سنسورشان بزرگ‌تر است بسیار بیشتر است.

هرچه سنسور دوربین بزرگ‌تر باشد کیفیت تصویر به صورت خود‌به‌خود بیشتر می‌شود. پس اگر دوربینی با سنسور بزرگ خریداری کرده‌اید، دیگر نیازی نیست زیاد روی روش‌ها و تکنیک‌های مختلف مانور دهید تا کیفیت یک تصویر را بالاتر ببرید.

ویژگی سنسورهای بزرگ

گفتیم که سنسور بزرگ‌تر در دریافت نور بیشتر و ثبت تصویر بزرگ‌تر نقشی اساسی دارد اما استفاده از یک سنسور بزرگ مشکلاتی از جمله بالا رفتن اندازه فیزیکی دوربین را به همراه دارد؛ همچنین برای دریافت نور کافی و پوشش دادن فضای سنسور به لنزهای بزرگ‌تری هم نیاز است؛ حالا درک می‌کنید که چرا سازندگان گوشی‌هوشمند از سنسورهای بزرگ استفاده نمی‌کنند و دلیل بزرگ و سنگین بودن دوربین‌های حرفه‌ای را هم دانستید! از سوی دیگر علاوه بر قیمت بالای سنسورهای بزرگ، ساخت یک دستگاه بزرگ‌تر هزینه بیشتری به همراه دارد و در مجموع دوربین‌های حرفه‌ای بزرگ، سنگین و گران قیمت هستند!

یک دوربین با سنسور بزرگ‌تر بهتر می‌تواند یک سوژه متحرک را در فوکوس نگهدارد در حالی که پس‌زمینه از فوکوس خارج می‌شود، اما  در دوربین‌‌های موبایل این کار دشوار است و در این زمینه نتیجه عکاسی با یک سنسور فول فریم با لنز ۲۸ میلی‌متری و اپرچر f/2.8  تقریبا برابر است با یک دوربین موبایل دارای سنسور ۱/۳ اینچی و  لنز ۴ میلی‌متری با اپرچر f/0.4 ؛ در صورتی که بهترین دوربین‌های موبایل اپرچری برابر با f/1.7 دارند. یک تفاوت دیگر که به زاویه دید متفاوت دوربین‌های دارای لنز مشابه مربوط می‌شود نیز در ارتباط با سایز سنسور است.

در جدول‌ زیر تمامی سایزهای سنسور را مشاهده می‌کنید:

سنسور فول‌فریم به سنسور ۳۵ میلی‌متری هم معروف است و تمامی سنسورهای کوچک‌تر از این سایز ضریبی به نام کراپ فاکتور دارند. مثلا یک دوربین DSLR مجهز به سنسور APS – C دارای کراپ فاکتور ۱.۵X تا ۱.۶X است؛ به این معنی که سایز اصلی را کراپ می‌کند و منظره حاصل از یک لنز ۲۸ میلی‌متری روی این دوربین مشابه یک دوربین فول‌فریم با لنز ۴۵ میلی‌متری است.

شکل زیر نشان می‌دهد که دوربین‌های دارای سنسورهای با سایز متفاوت در صورت استفاده از لنز یکسان چه محدوده‌ای از یک منظره را پوشش می‌دهند، حالا به دلیل استفاده از لنز‌های واید در گوشی‌های هوشمند و دوربین‌های دارای سنسورهای کوچک پی می‌برید.

فروش دوربین‌هایی با سنسور‌های بزرگ‌تر

در سال‌های اخیر تولید‌کنندگان دریافتند که کاربران، چه عکاسان حرفه‌ای و چه مردم عادی که با تلفن هوشمند به عکاسی می‌پردازند به کیفیت بالاتر نیاز دارند و کیفیت واقعی تنها با استفاده از سنسورهای بزرگ‌تر بدست می‌آید، بنابراین دوربین‌ها و گوشی‌های هوشمند نسبت به گذشته به سنسورهای بزرگتری مجهز هستند. دوربین‌های بدون آینه با لنز قابل تعویض هم با وجود بدنه نسبتا کوچک می‌توانند به سنسورهای تصویر بزرگ از میکرو ۳/۴ تا  APS-C  مجهز شوند اما در نهایت این دوربین‌های DSLR حرفه‌ای هستند که به سنسورهای Full Frame مجهز می‌شوند. البته سایزهایی که گفتیم رایج‌ترین اندازه‌های سنسور هستند اما سایز بزرگ‌تری به نام فرمت متوسط (مدیوم فرمت) هم وجود دارد که فقط در دوربین‌های حرفه‌ای گران قیمت به کار می‌رود و در آینده به مقایسه آن با سنسور فول فریم خواهیم پرداخت.

مفهوم ابعاد مختلف سنسور‌های تصویر

معمولا تولیدکنندگان بدون ذکر اندازه دقیق سنسورها، با اصطلاحاتی از قبیل ۱/۱.۲ اینچ یا APS-C آنها را توصیف می‌کنند. در تصویر زیر می‌توانید اندازه انواع سنسورهای تصویر را مشاهده کنید:

با توجه به مطالبی که گفتیم سنسور بزرگ‌تر کیفیت بهتر عکس را به همراه دارد اما از سوی دیگر موجب افزایش سایز، وزن و از همه مهم‌تر قیمت دوربین خواهد شد؛ البته با تکنولوژی‌های امروزی سازندگان مطرح دوربین به دنبال افزایش کیفیت عکس‌های ثبت شده توسط سنسورهای کوچک‌تر هستند و انتظار می‌رود روزی را ببینیم که به وسیله یک دوربین موبایل بتوانیم با کیفیت مشابه با DSLR عکاسی کنیم اما در حال حاضر عکاسان حرفه‌ای باید سایز و وزن زیاد دوربین و تجهیزات جانبی آن را تحمل کنند؛ هرچند که این موارد برای بسیاری از عاشقان عکاسی نه تنها آزاردهنده نیست بلکه بسیار خوشایند نیز هست؛ شاید هم عده‌ای گمان کنند دوربین بزرگ‌تر نشانه مهارت بیشتر عکاس است!

سایز سنسور ها

خب در اینجا ما نگاه دقیق‌تری به سایز‌های سنسور هایی میندازیم که در دوربین های امروزی به‌ کار می‌روند.

1)سنسور 2.3/1 اینچی

ابعاد سنسور: 6.3 در 4.7 میلی‌متر

این کوچک‌ترین سنسوری است که امروزه در دوربین ها به کار می‌رود. این سنسور معمولاً در بدنه‌ی کوچک دوربین های کامپکت قابل استفاده است. اکثر دوربین هایی که از این سنسور استفاده می‌کنند دارای رزولوشن 16 تا 20 مگا پیکسلی است.

از این سنسور در دوربین های مختلف و متفاوتی استفاده می شود اما چون سازندگان روزبه‌روز به سمت طراحی سنسورهای بزرگ‌تر می‌روند،‌ کاربرد این سنسور نیز کم‌تر و کم‌تر می شود. به‌طوری‌که امروزه در دوربین های جدید، خیلی کم از این سنسور استفاده می شود.

سازندگان به کمک این سنسور، دوربین های کامپکت بسیار جمع‌وجوری ساخته‌اند که بتوان در آن ها از لنز‌های زوم نیز استفاده کرد. چون زوم‌ کردن با این سنسور ها بسیار راحت است. مثل دوربین های کامپکت superzoom. برای طراحی این دسته از دوربین ها همان بهتر است از سنسور 2.3/1 اینچی استفاده کرد چرا‌که در صورت استفاده از سنسور های بزرگ، دوربین سنگین‌تر، حجیم‌تر و البته که گران‌تر می شود.

در شرایط نوری مناسب و با استفاده از این سنسور، می‌توان عکس‌های باکیفیت و زیبایی ثبت کرد. اما اگر شرایط نوری مناسب نباشد و نور محیط کم باشد تصاویر ثبت شده دارای نویز آزاردهنده‌ای خواهند بود و همچنین دامنه‌ی پویایی بدی در آن ها، دیده خواهد شد.

از شناخته‌شده‌ترین دوربین های بازار که از این نوع سنسور استفاده می‌کنند می‌توان نیکون P910، کانن SX70، نیکون B700 و کانن SX720 را نام  برد.

2)سنسور 1.7/1 اینچی

ابعاد سنسور: 7.6 در 5.7 میلی‌متر

این مقدار کمی از سنسور قبلی که توضیح دادیم ( 2.3/1 اینچی) بزرگ‌تر است. این سنسور ها عمل فوکوس و شارپ‌ نمودن تصویر را کمی راحت‌تر می‌کنند چون به راحتی بک‌گراند را تار می‌نمایند. معمولاً با استفاده از این سنسور ها جزئیات سایه‌ و روشن در عکس بهتر نمایش داده می شود. همچنین در شرایط نوری نامساعد و کم نیز خوب و مفید عمل می‌کنند و با استفاده از تمام منابع نوری موجود در آن شرایط، تصویر باکیفیتی را ایجاد می‌کنند.

تا یک دوره‌ی زمانی کوتاه این سنسور ها بسیار محبوب و پرفروش بودند اما از زمانی که سنسور های 1 اینچی پا به بازار دوربین ها گذاشتند، از اهمیتشان کاسته شد. از سنسور های 1.7/1 اینچی در دوربین های کامپکت Pentax در سری Q استفاده می شود. فاکتور برش در این دوربین ها 4.5 برابر است.

3)سنسور 1 اینچی

ابعاد سنسور: 13.2 در 8.8 میلی‌متر

این نوع سنسورها در حال حاضر از محبوبیت زیادی برخوردار هستند. همان‌طور که اشاره شد، این سنسورها بیشتر در دوربین های کامپکت پیشرفته کاربرد دارند و معمولاً با لنزهایی با فاصله‌ی کانونی بین 70-24 میلی‌متر یا 100-24 میلی‌متر سازگارند. از این سنسور در دوربین های سوپر زوم مثل پاناسونیک FZ2000 و سونی RX10 III استفاده می شود.

همچنین از سنسور های یک اینچی در دوربین های سری 1 نیکون (سری دوربین های کامپکت نیکون) و برخی تلفن‌های همراه استفاده می شود.

دوربین هایی که از این سایز سنسور استفاده می‌کنند معمولاً کیفیت عکس بسیار خوبی دارند، به‌خصوص وقتی از دیافراگم‌های باز بهره گرفته شود تا نور زیادی را دریافت کنند. البته تنها ابعاد آن ها نیست که موجب افزایش کیفیت شده است، بلکه در ساختار اکثر آن ها از فناوری‌های جدیدی استفاده شده است که کارایی آن ها را نسبت به سنسورهای معمولی افزایش داده‌اند.

فاکتور کراپ برای سنسورهای یک اینچی 2.7 برابر است، ولی به دلیل اینکه این نوع سنسورها نیز اکثراً در دوربین های کامپکت استفاده می‌شوند نیاز چندانی به این فاکتور نخواهید داشت.

دوربین های شناخته‌شده‌ی سونی مانند RX100 IV، RX100 V و دوربین های سری G کانن مانند G7 X Mark II، G9 X و G5 X از معروف‌ترین  دوربین هایی هستند که از این نوع سنسور استفاده می‌کنند.

4)سنسور Micro Four Thirds

ابعاد سنسور: 17.3 در 13 میلی‌متر

از این سنسور در سیستم دوربین های کامپکت و Olympus استفاده می شود. این سنسورها خیلی از سنسور 1 اینچی بزرگ‌تر می‌باشند، اما به‌هرحال از سنسور های APS-C که پس‌ازاین توضیح خواهیم داد، کوچک‌تر هستند.

سطح این سنسورها یک‌ چهارم سطح سنسور های فول فریم می‌باشد. محاسبه‌ی فاصله‌ی کانونی حقیقی از لنز نیز در این سنسور ها بسیار ساده می‌باشد. تنها کافی است که آن را دو برابر کنید. چون ضریب برش این سنسور 2 برابر است.  اگر دوربینی با لنز 17 میلی‌متری به این سنسور مجهز باشد، فاصله‌ کانونی‌ای برابر با دوربین بدنه فول‌فریم، و لنز 34 میلی‌متری ایجاد می کند.

ورژن 12.8 مگاپیکسلی این سنسور در دوربین‌ کامپکت Lumix LX100 از شرکت پاناسونیک، به‌کار می‌رود.

5)سنسور APS-C

ابعاد: 23.5 در 15.6 میلی‌متر

از این سنسور خیلی در دوربین های DSLR  سطح متوسط( میان رده) و سطح مبتدی استفاده می شود. امروزه در دوربین های کامپکت نیز این سنسور تعبیه می شود. این سنسور تعادل بالایی در کیفیت عکس و حجم فایل‌ها ایجاد می کند و با انواع لنز‌ها سازگار می‌باشد.

دوربین های شناخته‌شده‌ی سطح مبتدی و متوسط مانند نیکون D3300، D3400، D5600 یا کانن D800، 750D و 80D از سنسور APS-C استفاده می‌کنند. حتی برخی از دوربین های سطح بالاتر مانند نیکون D7500، نیکون D500 و کانن 7D Mark II نیز از این نوع سنسور بهره می‌گیرند. در بین دوربین های بدون‌آینه نیز می‌توان سونیa6500، سونی a6300 و کانن EOS M5 را نام برد.

البته همه‌ی سنسورهای APS-C ابعاد یکسانی ندارند  و هم‌اندازه نیستند. سنسورهای  APS-Cدر دوربین های کانن کمی کوچک‌تر از سنسور های مورد استفاده در دوربین های نیکون و سونی می‌باشند. فاکتور برش سنسور های APS-C در دوربین های کانن معادل 1.6 است، درحالی‌که فاکتور برش آن ها در دوربین های نیکون و سونی 1.5 برابر است.

این نوع سنسورها در کل انعطاف‌پذیری بالایی دارند و واقعاً فرصت خوبی برای عکاسی ورزشی، حیات‌وحش و طبیعت مهیا می‌کنند و بسیار پرفروش می‌باشند. زیرا فاکتور برش آن ها موجب افزایش نسبی فاصله‌ی کانونی می شود.

از این سنسورها در بعضی دوربین های کامپکت نیز استفاده می شود. مثل  Ricoh’s GR II  ، Fujifilm  X100F و Sigma DP2 Quattro.

دوربین The Ricoh GR II، یک لنز 19 میلی‌متری Fujifilm X100F لنز 23 میلی‌متری و Sigma DP2 Quattro  لنز 30 میلی‌متری  دارند. هر سه فاصله کانونی 28، 35 و 45 میلی‌متری را مهیا می‌کنند. مقدار ماکسیمم دیافراگم این لنز‌ها نیز بسیار زیاد است و به‌این‌ترتیب، عکاس به راحتی می‌تواند با عمق میدان کم از سوژه‌های مورد نظرش عکاسی کند.

6)سنسور APS-H

ابعاد سنسور: 26.6 در 17.9 میلی‌متر

این نوع سنسورها بیشتر در دوربین های سری 1 D کانن مانند 1 D Mark III و 1D Mark IV استفاده می‌کنند. هرچند شرکت‌های ساخت این محصولات چند سالی است از سنسور های فول فریم به‌جای این سنسور در دوربین های خود استفاده می‌کنند.

این سنسور‌ کمی از سنسور فول‌فریم کوچک‌تر و کمی از سنسور APS-C بزرگ‌تر می‌باشند. فاکتور برش این سنسور ها تقریباً بین دو تا 1.3 برابر می‌باشد.

اخیراً از ورژن 51 مگاپیکسلی این سنسور در دوربین های Sigma’s sd Quattro H استفاده می شود. همچنین شرکت کانن این سنسور را توسعه داده و از مدل 250 مگاپیکسلی آن برای موارد نظامی و حفاظتی استفاده می کند. مدتی است که از این سنسور در دوربین های DSLR استفاده نمی شود.

7)سنسور فول فریم

ابعاد سنسور: 36 در 24 میلی‌متر

از سنسورهای فول‌فریم در دوربین های سطح بالا و حرفه‌ای می‌کنند و بیشتر سازندگان در دوربین های پرچم‌دار خود این نوع سنسور ها را تعبیه‌ می‌کنند. دوربین هایی مانند سونی a7R III، کانن 5D Mark IV و نیکون D850 ازاین‌دست هستند.

سطح بزرگ این سنسورها باعث می شود که نور بیشتری از محیط دریافت کنند که موجب تولید عکس‌های باکیفیت‌تری می شود. همچنین به کمک این قابلیت سازندگان می‌توانند از رزولوشن‌ها و تعداد پیکسل‌های متنوع و متفاوتی استفاده کنند. در حال حاضر مدل‌های 12 مگاپیکسلی، 24 مگاپیکسلی و 36 مگاپیکسلی از این سنسور وجود دارند.

ابعاد سنسورهای فول‌فریم تقریباً مشابه فیلم‌های نگاتیو 35 میلی‌متری هستند. پس اصلاً فاکتور برشی وجود ندارد که بخواهیم درباره‌اش توضیح دهیم. یعنی نیازی به تبدیل فاصله‌ی کانونی ندارند یا اصطلاحاً فاکتور برش آن ها معادل یک است. اگر شما از لنزی استفاده کنید که برای فیلم‌های 35 میلی‌متری شده و آن‌ را بر روی سنسور فول‌فریم به کار بگیرید، فاصله‌ی کانونی هیچ تغییری نخواهد داشت.

بسته به سیستم دوربین و خود سازنده، در برخی از دوربین ها امکان استفاده‌ از لنز مختص سنسور APS-C  بر روی دوربین های فول‌فریم وجود دارد. در این صورت دوربین کناره‌های فریم را برش می دهد،‌ بخش‌های تاریک گوشه‌کنار تصویر را حذف می کند و به‌این‌ترتیب رزولوشن سنسور کاهش می‌یابد. سپس اطلاعات فقط از قسمت میانی آن خوانده می‌شوند. هرچند همیشه مطمئن شوید که آیا دوربینتان می‌تواند لنز ناسازگار با سنسور خودش را تحمل کند یا خیر. اگر دوربین شما از چنین چیزی پشتیبانی نمی کند، انجام این کار ممکن است به آیینه‌ی دوربین صدمه بزند.

8)سنسور Medium-format

ابعاد سنسور: 44 در 33 میلی‌متر

سنسور های Medium-format واقعاً بسیار از سنسور های فول‌فریم بزرگ‌تر می‌باشند و اخیراً در بسیاری از دوربین های جدید، از این سنسور استفاده می شود. مثل Fujifilm GFX 50S و Hasselblad X1D و Pentax 645Z

سنسور های  Medium-format معمولاً باعث می شود عکس‌ها باکیفیت بسیار بالایی ثبت شوند اما به خاطر قیمت بالا و سایر مسائل، معمولاً برای پروژه‌های حرفه‌ای و توسط عکاسان حرفه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند. دوربین های DSLR معمولاً کوچک‌تر هستند و واقعاً حمل آن ها آسان و راحت است. اگر دوربین DSLR داشته باشید به راحتی می‌توانید از انواع لنز‌ها در آن استفاده کنید و همچنین عملکرد فوکوس خودکار در آن ها بسیار سریع می‌باشد.

ولی اگر اولویت اول شما در خرید، کیفیت است، پیشنهاد می‌کنم که سراغ سنسور های Medium-forma بروید. به دلیل این‌که این نوع سنسورها در ابعاد مختلفی تولید می‌شوند فاکتور برش آن ها بین 0.79 تا 0.64 متغیر است.

با توجه به اطلاعاتی که در این مقاله در اختیار شما قرارداده ایم، امیدواریم که حالا با اطلاعات و آگاهی بیشتری خرید کنید و عکس‌های بی‌نظیر و باکیفیتی را با آگاهی از ابعاد سنسور دوربینتان ثبت کرده و لذت ببرید.

جمع بندی

با توجه به اینکه همه درک کرده اند که هرچه اندازه‌ی سنسور‌ دوربین‌ها بزرگ‌تر باشد کیفیت عکس‌ها و عکاسی بیشتر می‌شود به‌این‌ترتیب سازندگان و طراحان دوربین‌های دیجیتالی دیگر اندازه‌ی سنسور‌ دوربین‌ها را مخفی نمی‌کنند  تا بتوانیم با اطلاع و آگاهی کافی خرید کنیم. خرده ‌فروش‌ها نیز بهتر است درباره‌ی اندازه‌ی سنسور‌ دوربین‌ها ی مختلف، اطلاعات کافی در اختیار مشتری قرار دهند. این اطلاعات به کاربر کمک می‌کند که انتخاب هوشمندانه‌تر و خریدی بهتر داشته باشد.

هرچه تکنولوژی پیشرفت کرده و توسعه میابد، کارایی سنسور‌های کوچک‌تر نیز بیشتر می‌شود. البته در آخر نیز سنسور‌های بزرگ‌تر عملکرد بهتری دارند. اما باید به قیمت بالای آن هم توجه کرد.

امیدوارم این مقاله به شما در درک بهتر ابعاد و چیستی سنسور‌ها کمک کرده باشد و این‌گونه بتوانید خرید بهتر و به‌صرفه‌تری داشته باشید و هنگام خرید بعدی، به این نکات نیز دقت کنید